03 mei jouw innerlijk kompas, jouw bron

Er is deze bron,

Waar ik vandaan kom.

Die ik heel diep van binnen voel.

Zij kent me, maar niet bij naam,

Hij weet wie ik ben, maar niet vanwege  het lichaam dat ik heb gekregen.

Het is de bron die mijn ziel kent, want zij creëerde deze.

Het is mijn ziel die deze bron kent, want zij is daaruit ontstaan.

Als ik mijn ogen sluit, zie ik een beek. Er kabbelt het zuiverste water vanaf een magnifieke hoge berg dichtbij naar toe. De zon staat hoog.

De oevers van de beek zijn bekleed met mos en planten en in de beek stroomt het water langs de verschillende stenen, her en der verspreid. Langs de beek grazen dieren als wilde paarden en reeën  die zo nu en dan gaan drinken bij het koele zingende water. Er zoemen bijen en er staan de prachtigste wilde bloemen in een symfonie van verschillende kleuren.  De bomen in de omgeving zijn beschermend, maar houden een gepaste afstand tot de beek, zodat de zon volop toegang heeft en alles wat hier leeft en groeit kan verwarmen. De geuren van kruiden als rozemarijn, oregano en munt vullen mijn neusgaten.  Vogels zingen vrolijk en baden soms in het klaterende water.  Ik voel mij hier thuis, hier ben ik veilig, hier ben ik geliefd. Dit is de plek waar ik oplaad. Waar ik mijn innerlijke kompas vind en herijk. Hier ontmoet ik mijn spirituele gidsen, mijn vroegere zusters uit Mesopotamië, maar soms ook de geest van iemand die ik niet vaak meer zie of spreek, maar mij toch iets te zeggen heeft dat mij inspireert of aanmoedigt. Iets waardoor ik mij geliefd en gezien voel.

Wanneer ik geblesseerd ben of mij ziek voel, zoals nu, keer ik terug naar deze plek. Ik heb dat een hele lange  tijd  niet gedaan. Mijn gidsen geven mij op deze plek dan  in wat ik nodig heb. Meestal is dat rust, maar vaak ook geven ze aanwijzingen om mij te verdiepen in iets. Een kruid, een orgaan, een spier, een zenuwbundel. Wat ik moet weglaten, vervangen of verminderen. Welke angsten, gedachten of emoties ik mag laten varen, nadat ze me eerst getoond zijn en ik ze bewust gevoeld heb. “Ja, het is waar”, voel ik dan, “dat mag ik laten gaan.” Of “hee, ja dat gerecht met dat kruid zal mijn immuunsysteem een boost geven.” Dan volgt een proces, dat langer of korter kan duren, maar waar ik altijd weer meer verrijkt uit kom. Mijn lichaam hersteld zich en mijn geest voelt weer helderder, frisser. Ik heb weer zin in het leven, dat zo mooi is, maar soms vertroebelt dat door alles wat zich buiten mij afspeelt en waar ik geen invloed op heb, maar mij er toch druk over maak. Dan is terugkeren naar deze beek, diep in mijn binnenste, mijn bron, het beste wat ik voor mijzelf kan doen. Dat is wat zelfliefde voor mij betekent.

Het is op de plek van mijn innerlijke bron langs de beek, dat mij ingegeven werd dat er veel mensen zijn die het kunnen gebruiken om weer naar hun eigen innerlijke bron te worden geleid. Om alle al dan niet goedbedoelde adviezen, eisen en opdrachten van familie, leraren, vrienden, werkgevers, pastors en doctoren los te laten en zich terug te trekken in zichzelf om hun innerlijke kompas te vinden, te herijken en te ankeren.

Nu heb ik mijn yurt, mijn praktijk,  in de bossen. Er stroomt geen beek, en de reeën en paarden zijn vervangen voor poezen, honden en cavia’s. De bloemen missen nog en de rommel van verschillende mini verbouwingen en projecten is her en der te zien. Op de veranda voor mijn huisje staan potten met oregano, rozemarijn en thijm en ik kijk als het geregend heeft uit over een vijver, die droog valt met zonnig weer. Dan schijnt de zon door de heerlijk ruikende pijnbomen en maak ik lange wandelingen met Mies, ons vuilnisbakkenhondje uit Roemenië, naar het Stappersven op de Kalmthoutse heide.

Het is op deze plek waar ik jou wil verwelkomen, als jij voelt dat je iets kwijt bent geraakt en dit verhaal je aanspreekt. Of je nu een blessure hebt, een pijnklacht hebt of een psychisch label, mij maakt het niet uit. Iedereen kan zijn kompas terugvinden en contact maken met de kennis die nodig is om beter te worden. Om bewuster te worden. Om je te bevrijden van alle verhalen, de dekens die over je heen hebt gelegd en laten leggen. Ik ben niet je genezer, niet je goeroe. Ik behaalde mijn diploma voor therapeut, maar ik voel mij geen healer. Ik ben eerder een revealer, maar de magie is alleen mogelijk als jij geen verwachtingen hebt. Wonderen gebeuren, wanneer je zelf verantwoordelijkheid neemt voor wat er in je leven en je lijf speelt. Liefde kan ook hard zijn. De naakte waarheid zo dicht mogelijk benaderen, daarvoor mag je mij benaderen. Ik begeleid je met alle (soms harde) liefde!

Met warme groet,

Miranda